PLATONİK AŞK
İzliyorum uzaktan bir korkak gibi seni
Bilmiyorum sende izliyor musun beni
Bakışların tüfek ben ise bir tavşan
Dönünce namlunun ucu bana kaçıyorum yavaştan
Daha çıkamadım senin için kendimle savaştan
Adımlarının izlerini takip ediyorum
İzlere bakarak seni yanımda hayal ediyorum
Susuyor dudaklarım gözlerim konuşuyor
Ve fısıldıyor sana sessizce bu çocuk ''seni seviyor''
Korkuyorum senden korkuyorum beni sevmemenden
Sevmeme ihtimalinden korktuğum kadar korkmadım kefenden
Ne korkularımdan vazgeçebilirim nede senden
Bazen selam vermeye bile çekiniyorum
Ufacık bi gülümsemene seviniyorum
Sana sevgimi açıklayamıyorum diye dövünüyorum
Onu bunu bırakda ben seni çok seviyorum
Hayallerim ihtimaller üzerine
Ya sevmezse ya bakmazsa benim gibi birine
Uzaktan seni izliyorum
Öğrenme sevgimi ihtimallerden korkuyorum
Seni sevdiğimi bazen kendimden bile gizliyorum
Bakışlarımda bulma sana olan aşkımı diye
Kayboldum kendimde sana ulaşayım diye
Adına platonik aşk diyorlarmış
Ve platoniklere lakaplar gülüyorlarmış
Varsın gülsünler bana
Lakaplar bulsunlar bana
Sevgi nedir sevmek nedir bilmezler ki
Onlar benim seni sevdigim gibi sevemezler ki
Varsın gülsünler bana
Lakaplar bulsunlar bana
Belki açıklarım birgün sana dizlerim titremeden
Söylerim belki sana sevgimi sen başkasına gitmeden
FERİT KUŞÇA |
