Yalnızlıkta sabaha uyanmaz  gözler
Suskundur hüznü anlatır yalnızdır sözler
Yalnızdır sözler yalnızdır yürek yalnızdır beden yürek onu özler
Üzüntü sarar bedeni yakar yüregi hasretten kalan közler
Giden dönmeyecek bilir ama yürek hep yolları gözler
Gelecek belki bir gün ,bir gün bir saat bir dakika duracak belki yanında
Ama gelecek bir gün olacak her anında
Onun gelecegi gün gelecek mi bilmiyorum
Ayrılık başlasada onu sevmekten vazgecmiyorum
Her son bir başlangıc derler
Sonum geldi başlayacak bir şeyim yok
Uyanmak istememecesine uyuyorum bana mutlu olmak yok
Tükenmez kalemimdin yaza yaza bitiremezdim seni
Şimdi ise ne seni yazacak kalemim var nede kagıda yazacak kalemim..
Gönül sayfama işlendi her şey
Seni okur okur nemlenirim
Kaynadım dünyada buhar olmaya az kalmışken onun hasretiyle demlenirim
Sabitim ben ne onlu gelecege giderim nede onlu geçmişe dönerim…